Δημοσιεύθηκε στο δεύτερο τεύχος της έντυπης πολιτικής παρέμβασης της Ταξικής Αντεπίθεσης “Έφοδος στον Ουρανό” (Ιούνιος 2018)
Σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Κέντρου της Βόννης (BICC), η Ελλάδα είναι παγκοσμίως η 10η πιο στρατιωτικοποιημένη χώρα στον κόσμο. Φυσικά, η ακρίβεια αυτών των ταξινομήσεων ελέγχεται, καθώς λαμβάνει υπόψη περισσότερο σχετικούς δείκτες και όχι απόλυτα μεγέθη, παρ’ όλα αυτά όμως παρέχουν σημαντικές ενδείξεις που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Η Ελλάδα, υπερβαίνοντας κατά πολύ τον στόχο του 2% που έθεσε η σύνοδος του ΝΑΤΟ στην Ουαλία το 2014 μετά από πίεση των ΗΠΑ, και μάλιστα μεσούσης της οικονομικής κρίσης, ξόδεψε το 2017 για “αμυντικές” δαπάνες το 2,36% του ΑΕΠ της. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του NATO οι στρατιωτικές δαπάνες της Ελλάδας διαμορφώθηκαν για την περσινή χρονιά στα 5,845 δισεκατομμύρια δολάρια. Και σα να μην έφταναν τόσα πεταμένα λεφτά στη μαύρη τρύπα της πολεμικής βιομηχανίας, τον περασμένο Απρίλη επισφραγίστηκε και η συμφωνία με τις ΗΠΑ για την αναβάθμιση 85 μαχητικών αεροσκαφών F-16 της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, γεγονός που θα κοστίσει 1,2 δισ. δολάρια. Σύμφωνα με το Αμερικανικο Υπουργείο Άμυνας: «Αυτή η προτεινόμενη πώληση θα συμβάλει στην επίτευξη των στόχων εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, συμβάλλοντας στη βελτίωση της ασφάλειας ενός συμμάχου του ΝΑΤΟ που αποτελεί σημαντικό εταίρο για την πολιτική σταθερότητα και την οικονομική πρόοδο στην Ευρώπη. Η αναβάθμιση των αεροσκαφών F-16 σε F-16 Block V θα ενισχύσει την ικανότητα της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας να υποστηρίζει το ΝΑΤΟ και να παραμείνει διαλειτουργική με τις ΗΠΑ και τη συμμαχία. Θα βοηθήσει επίσης την Ελλάδα να διατηρήσει τις επιχειρησιακές δυνατότητές της στο μέλλον, μειώνοντας έτσι την απειλή που δημιουργούν οι εχθροί της συμμαχίας στις ΗΠΑ και στο NATO».
Λεφτά υπάρχουν όμως και για “ειρηνευτικές αποστολές”. Σύμφωνα με το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας: «Η Ελλάδα ως πλήρες μέλος του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων Διεθνών Οργανισμών, συμμετέχει σε Ειρηνευτικές Επιχειρήσεις με ιδιαίτερη έμφαση σ’ αυτές που λαμβάνουν χώρα σε περιοχές άμεσου ενδιαφέροντος, όπως είναι τα Βαλκάνια και η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής […] Οι Επιχειρήσεις Υποστήριξης της Ειρήνης, στις οποίες συμμετείχε ο Ελληνικός Στρατός την τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα και οι οποίες συνεχίζονται στις αρχές του 21ου αιώνα, έχουν καταδείξει πως οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν γρήγορα και αποτελεσματικά να προσαρμοστούν σε οποιαδήποτε νέα σενάρια και απαιτήσεις, που απασχολούν τη Διεθνή Κοινότητα». Η Ελλάδα τη στιγμή αυτή συμμετέχει σε 13 αποστολές: 1) Στην ευρωενωσίτικη επιχείρηση ATALANTA στο Κέρας της Αφρικής για την καταστολή της πειρατείας 2) Στην επιχείρηση UNIFIL στον Λίβανο, που ουσιαστικά στοχεύει στον αφοπλισμό της Χεζμπολάχ 3) Στην ευρωενωσίτικη επιχείρηση Αlthea στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη 4) Στη νατοϊκή επιχείρηση Joint Enterprise στο Κόσοβο 5) Στο νατοϊκό στρατηγείο NHQ Skopje στη FYROM 6) Στην επιχείρηση Resolute Support Mission στο Αφγανιστάν 7) Στην νατοϊκή “αντιτρομοκρατική” επιχείρηση ActiveEndeavour 8) Στην αμερικάνικη επιχείρηση Enduring Freedom στην Κεντρική Ασία 9) Στη νατοϊκή επιχείρηση Standing NATO Maritime Group (SNMG-2), η οποία από τις 27 Φεβρουαρίου 2016 επεκτάθηκε και στο Αιγαίο: «στο πλαίσιο απαγόρευσης των παράνομων μεταναστευτικών ροών» 10) Στην επιχείρηση SNMCMG-2 (Standing NΑΤΟ Mine Countermeasures Group 2), που παρέχει στο ΝΑΤΟ συνεχή αντιναρκική ναυτική υποστήριξη 11) Στην επιχείρηση EUTM MALI, στην οποία η ΕΕ: «στηρίζει την κυβέρνηση του Μάλι (σ.σ. στη Δυτική Αφρική) για την αποκατάσταση της σταθερότητας και της ασφάλειας» 12) Στην επιχείρηση “Σύνδεσμος Βελιγράδι” και 13) Στην ευρωενωσίτικη επιχείρηση EUNAVFOR MED sophia.
Εύλογα προκύπτει το ερώτημα: γιατί η Ελλάδα, παρά το μικρό της μέγεθος και την οικονομική της χρεοκοπία, συμμετέχει από τη μία στην κούρσα εξοπλισμών και από την άλλη σε τόσες “ειρηνευτικές αποστολές” στα πέρατα του κόσμου; Το πλαίσιο της εξαρτημένης ανάπτυξης και της ανισόμετρης/ιεραρχημένης συνεργασίας προϋποθέτει -μεταξύ άλλων- και την στρατιωτική ενσωμάτωση της χώρας στη σχεδιαζόμενη πολιτική των μεγάλων δυνάμεων. Η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως εξάρτημα -κυριολεκτικά και μεταφορικά- της ασκούμενης πολιτικής των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων και ο προκύπτων συσχετισμός δύναμης επιτρέπει στην ελληνική αστική τάξη να κερδίσει το μερίδιο που της αναλογεί από το μοίρασμα της πίτας. Με τα λόγια του πρώην υπουργού Άμυνας Ευάγγελου Βενιζέλου: «Γιατί είμαστε στο Αφγανιστάν, στο κέρας της Αφρικής; Πρωτίστως γιατί έτσι διασφαλίζουμε υπέρ ημών το συσχετισμό δυνάμεων που μας ενδιαφέρει στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και ευρύτερα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (…) Διότι αν δεν ήμασταν, στην πραγματικότητα θα προκαλούσαμε εν δυνάμει βλάβη στον περιφερειακό συσχετισμό και στην προστασία των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Διότι υπάρχει αντανακλαστική επιρροή, την οποία πρέπει να παρακολουθούμε και που είναι οφθαλμοφανής».